Η χώρα μας (Ελλάδα) βρίσκεται στην Ευρωπαική Ένωση ήδη αρκετές δεκαετίες. Έχουμε κοινό νόμισμα, κοινή νομοθεσία και κοινή αγροτική πολιτική (ΚΑΠ). Το ευρωπαικό όραμα θέλει εμάς και τους Γάλλους, Ισπανούς, Γερμανούς κτλ ως ισότιμους πολίτες χωρικά διαφοροποιημένους. Στο πλαίσιο αυτό, η ΚΑΠ λαμβάνει υπόωη τις γεωγραφικές ιδιαιτερότητες και τα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα της κάθε περιοχής, προκειμένου μα προωθήση την εκμετάλλευση ή όχι αγροτικών προϊόντων στις διάφορες περιοχές - χώρες. Τα παραγόμενα τρόφιμα φέρουν την ένδειξη Φτιαγμένο στην Ευρώπη (Made in Eu). Η σήμανση αυτή αποτελεί ένα σημεντικό πλεονέκτημα καθώς είναι συνώνυμο της διασφάλισης ποιότητας παγκοσμίως. Για αυτό το λόγο, ένα ελληνικό λάδι, πιστέυω, έχει καλύτερη τύχη στην αγορά της Κίνας φέροντας την ένδειξη made in Eu από ότι αν είχε την ένδειξη made in Greece. Συνεππώς, ως Ευρωπαίοι Έλληνες θα πρέπει να πάψουμε να διαχωρίζουμε τα ευρωπαικά προϊόντα από τα ελληνικά. Για παράδειγμα, η φράση εισαγόμενο γαλλικό βόειο κρέας ή εισαγόμενα αρνιά από την Ρουμανία έιναι εκτός πραγματικότητας. Οι φράσεις αυτές είναι αντίθετες προς την ίδια την έννοια της ενωμένης Ευρώπης. Εισαγωγή θα πρέπει να θεωρείται μόνο ότι προέρχεται από τρίτες χώρες. Εφόσον, μπήκαμε στην Ένωση πρέπει να αποδεχτούμε τους κανόνες του παιχνιδιού.
Από την άλλη βέβαια, θα υποστηρίοξει κάποιος ότι τα προϊόντα πρέπει να έχουν προέλευση και δεν είναι όλα τα ίδια ( για παράδειγμα το ελληνικό αρνί είναι καλύτερο από το ρουμανικό). Σε αυτό, συμφωνούμε απόλυτα και για αυτό η ΕΕ έχει προνοήσει με τον θεσμό των Π.Ο.Π και των Π.Γ.Ε. Αν το αρνί σου είναι είναι πράγματι διαφορετικό κατοχυρώνεις το σημά και προσπαθείς για την ανάδειξη του.
Ήδη από τον 18ο αιώνα στον ¨Πλουτο των Εθνών" είχε αποσαφηνιστεί η έννοια του ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος στον εμπορικό κόσμο. Στην περίπτωση μας, οι βόρειες χώρες θα έχουν φθηνότερη παραγωγή βόειου κρέατος καθώς τους βοηθά το κλίμα στην παραγωγή ζωωτροφών. Συνεπάγεται λοιπόν, ότι ο Έλληνας καταναλωτής δεν έχει κανέναν λόγο να ζητά το ελληνικό κρέας εφόσον αυτό είναι παρόμοιο σε χαρακτηριστικά αλλά ακριβότερο από αυτό των άλλων ευρωπαίων. Και από την άλλη δεν είναι λογικά ο έλληνας παραγωγός να ζητά περισσότερα λεφτά για το κρέας του ενώ είναι το ίδιο με το ευρωπαικό.
Υπάρχειι όμως και η ανθρώπινη τάση για αλληλοβοήθεια η οποία μπορεί να μεταφερθεί στην οικονομική ζωή. Αγοράζοντας από τον ελληνα παραγωγό αφήνεις τα λεφτά σου στην πόλη σου, τον νομό σου, την περιφέρεια σου κ.ο.κ. Ο παραγωγός - κτηνοτρόφος αύριο θα αγοράσει από εσένα, με τους φόρους του θα πληρώσει τον δρόμο, το σχολείο κτλ. Αλλα να μου πεις και η ΕΕ μέσω της Ευρωπαικής Τράπεζας και της ΚΑΠ δεν βοηθά και τον κτηνοτρόφο και όλους εμάς;
Που καταλήγουμε;
Ως ευρωπαίος δεν θέλω να διαχωρίζω το ελληνικό κρέας από το γαλλικό. Θέλω όμως να αγοράζω από τον Έλληνα όχι γιατί απλά είναι Έλληνας, αλλά επειδή το προϊόν του είναι ανώτερο. Και για αυτό θέλουμε όλοι οι έλληνες κτηνοτρόφοι να προοδεύουν και να βγάλουν το καλύτερο όνομα για τα ζώα τους. Με περιορισμέουνς πόρους πρέπει να αναπτύξουν την τεχνογνωσία τους ώστε να παράγουν λιγότερα αλλά ανώτερα ποιοτικά κρέατα τα οποία θα συνεισφέρουν στην κερδοφορία και βιωσιμότητα τους.
Αν ποτέ βγούμε από την Ευρώπη, να δούμε τα πράγματα διαφορετικά..μέχρι τότε όμως πρεπει να υποστηρίζουμε την ένταξη μας και να συμπεριφερόμαστε ανάλογα.
Γ. Μπατσολάκης.
